Ο Νίκος Χριστοδουλίδης με τον τρόπο που διαχειρίστηκε στα αρχικά στάδια την κρίση που δημιουργήθηκε με τις οφειλές ποδοσφαιρικών σωματείων στο κράτος, πήρε θέση στη μακρά λίστα των πολιτικών προσώπων που γονάτισαν κατά καιρούς μπροστά στην πίεση και τη δύναμη της κερκίδας.

Δεν είναι ο πρώτος και προφανώς ούτε ο τελευταίος πολιτικός, από Αριστερά μέχρι Δεξιά, ο οποίος υποκύπτει στην πίεση οπαδικών συνόλων, σε μια χώρα όπου πολιτική και ποδόσφαιρο παραμένουν δυστυχώς συγκοινωνούντα δοχεία.

Μακρύς ο κατάλογος με παραδείγματα: κομματικές εισφορές σε σωματεία, παρουσία πολιτικών αρχηγών σε εγκαίνια οικημάτων οπαδικών συνόλων, αλλά και το αντίστροφο, ανακοινώσεις ποδοσφαιρικών σωματείων / εταιρειών για στήριξη υποψηφίων σε Προεδρικές Εκλογές.

Από την όλη διαχείριση της κρίσης με τις οφειλές ποδοσφαιρικών σωματείων, εκείνο που έκανε μεγαλύτερη εντύπωση και σχολιάστηκε ήταν η ευκολία με την οποία ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας άδειασε έναν υπουργό του. Η όλη προσέγγιση δημιούργησε την εικόνα του Προέδρου ο οποίος δεν αξιολογεί ως ιδιαίτερα σημαντικό ζήτημα τη στήριξη των συνεργατών του, ενώ ενίσχυσε την εντύπωση ότι ένας Πρόεδρος χωρίς ισχυρά κομματικά ερείσματα μπορεί να είναι ακόμη πιο ευάλωτος σε κάθε λογής πίεση.

Ακολούθησε η παρουσία του Προέδρου σε επετειακή εκδήλωση της Ανόρθωσης, όπου ανακοίνωσε από το βήμα εισφορά στήριξης στην ιστορική ομάδα της Αμμοχώστου, παραπέμποντας σε λογικές παροχολογίας άλλων εποχών, χωρίς όμως να κάνει την παραμικρή αναφορά στο μείζον θέμα των προηγούμενων ημερών, την ανάγκη δηλαδή να ανταποκρίνονται όλες οι ομάδες, οι οποίες ουδόλως διαφέρουν από άλλες εταιρείες που εργοδοτούν κόσμο, στις υποχρεώσεις τους απέναντι στο κράτος.

Είναι αμφίβολο αν βγήκε κερδισμένος ο Πρόεδρος από την όλη διαχείριση του ζητήματος. Επί της ουσίας βεβαίως η κυβέρνηση θα κριθεί από τη ρύθμιση που τελικά θα δοθεί στο θέμα των οφειλών των σωματείων στο κράτος. Και είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση δεν θα κριθεί μόνο από τα οπαδικά σύνολα για τη διαχείριση του ζητήματος, αλλά από την πιο μεγάλη κερκίδα, την κοινωνία των πολιτών, που θεωρεί αυτονόητη την εφαρμογή των αρχών της ισονομίας και της ισοτιμίας. Πάντως στην τελευταία συνάντηση των σωματείων με τον Έφορο Φορολογίας στο Υπουργείο Οικονομικών, η κυβέρνηση αιφνιδίασε τα σωματεία διεκδικώντας να εξοφλήσουν τις οφειλές που έχουν συσσωρευθεί για να επανενταχθούν στο σχέδιο αποπληρωμής οφειλών.

Είναι ενδιαφέρον ότι σε αυτό το ζήτημα, το ΕΛΑΜ, που πολλοί κατηγορούν ότι συνδέεται άμεσα με συγκεκριμένα ποδοσφαιρικά σύνολα, πέρα από μία γενική ανακοίνωση για την ανάγκη να στηριχθούν ποδοσφαιρικές ομάδες, απέφυγε τοποθετήσεις και ενέργειες που θα τσαλάκωναν το προφίλ του, εμμένοντας σε μια προσεκτική και συγκρατημένη προσέγγιση. Η τακτική του ΕΛΑΜ συνεχίζει να αποδίδει στον απόλυτο βαθμό, διευκολύνοντας την κανονικοποίησή του στην πολιτική ζωή του τόπου.

Η Αννίτα

Στην πίεση της… κερκίδας ‒αν και όχι της ποδοσφαιρικής‒ γονάτισε και η Αννίτα Δημητρίου επιλέγοντας να παρευρεθεί στο μνημόσυνο του Γρίβα, ακυρώνοντας τον ίδιο της τον εαυτό και όσα δήλωνε μόλις ένα χρόνο προηγουμένως, για να εξηγήσει την τότε απουσία της από το μνημόσυνο του Γρίβα: «Δεν μπορούσα αλλά δεν ήθελα τώρα να ξεκινήσω μιαν άλλη συζήτηση σε όλο αυτό που γίνεται και, αρκετά με αυτό το θέμα κάθε χρόνο, αν θα πάμε ή δεν θα πάμε στο μνημόσυνο του οποιουδήποτε. Έχουμε τόσα θέματα να διαχειριστούμε και θα συζητούμε τώρα για το 1955 και το 1821; Φτάνει, νομίζω. Πλήρης σεβασμός στην ιστορία μας αλλά έχουμε τόσα θέματα στα οποία πρέπει να εστιάσουμε», δήλωνε πέρυσι σε ένα επικοινωνιακό λάθος που προκάλεσε οργή σε ένα μεγάλο κομμάτι του ακροατηρίου στο οποίο απευθύνεται.

Φέτος, ο καλπασμός του ΕΛΑΜ που πλησιάζει απειλητικά οδήγησε συνειδητά σύσσωμη και μαυροφορεμένη την ηγεσία του Δημοκρατικού Συναγερμού, υπό την Αννίτα Δημητρίου στο μνημόσυνο του Στρατηγού, σε μία μάλλον άτσαλη προσπάθεια να διορθωθεί το περσινό λεκτικό ατόπημα.

Η κίνηση της προέδρου του ΔΗΣΥ προκάλεσε ειρωνικά σχόλια, ο Τύπος ανέσυρε από το χρονοντούλαπο τις περσινές δηλώσεις της, ενώ είναι αμφίβολο αν τελικά ικανοποιήθηκε το ακροατήριο το οποίο η κ. Δημητρίου ήθελε να προσεγγίσει.

Η προοπτική του 2028

Δεν είναι μυστικό ότι τόσο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όσο και η Πρόεδρος της Βουλής ζυγίζουν προσεκτικά κάθε τους κίνηση με γνώμονα τις Προεδρικές Εκλογές του 2028. Αμφότεροι δίνουν την εντύπωση ότι προσεγγίζουν με λογική δημοσίων σχέσεων τη δημόσια ατζέντα. Παρευρίσκονται σε όποια εκδήλωση προσκληθούν, επενδύουν περισσότερο σε χειραψίες και χαμόγελα.

Με αυτή την τακτική όμως ‒και μάλιστα προερχόμενη από δύο νέους ανθρώπους που υποτίθεται θα έφερναν το νέο στην πολιτική ζωή του τόπου‒ μοιάζει να απουσιάζει η πολιτική ηγεσία που ανοίγει δρόμους, που εμπνέει, που δεν διστάζει να παίρνει δύσκολες αποφάσεις, που καθοδηγεί τον λαό, που τα βάζει με κατεστημένα και κακώς έχοντα.

Μοιραία δημιουργείται χώρος για επιλογές που έχουν την ικανότητα να πείσουν ότι είναι διαφορετικές, και ας μην είναι στην πραγματικότητα. Γενικότερα, η άνοδος της Ακροδεξιάς, η καταιγίδα Τραμπ που έπληξε τις ΗΠΑ, το φαινόμενο Φειδία ίσως θα έπρεπε να προβληματίσουν και να κινητοποιήσουν τις ηγεσίες προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από την οποία δείχνουν να έχουν πάρει σήμερα.

Η επιστροφή στα βασικά, στην ουσία της πολιτικής, ίσως να είναι το κλειδί σε μια εποχή που οι επιφανειακές προσεγγίσεις και τα καλογυαλισμένα προφίλ στο Instagram άρχισαν να κουράζουν.

Στο τέλος της ημέρας, οι πολίτες αντιμετωπίζουν πραγματικά προβλήματα που χρειάζονται πραγματικές λύσεις και, όπως απέδειξαν οι τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, παίρνουν αποφάσεις μπροστά στην κάλπη με εντελώς διαφορετικά κριτήρια από ό,τι στο παρελθόν.

Από πλευράς τακτικής, ο Νίκος Χριστοδουλίδης που έχει ήδη τα κλειδιά της εξουσίας, άρα και ένα στρατηγικό πλεονέκτημα σε σχέση με την εν δυνάμει αντίπαλό του, η λογική κίνηση θα ήταν να επενδύσει στην απόδοση της ίδιας της κυβέρνησής του για να έχει βάσιμες ελπίδες επανεκλογής.

Κατά γενική ομολογία η εξωτερική πολιτική επί διακυβέρνησής του συγκεντρώνει υψηλό βαθμό, ενώ και εντός η κυβέρνηση τα πάει καλύτερα από ό,τι παρουσιάζεται. Η οικονομία αναβαθμίστηκε δύο φορές από τους Οίκους Αξιολόγησης στην κατηγορία Α, ο τουρισμός κατέγραψε ρεκόρ το 2024, γίνονται ουσιαστικά βήματα στον ψηφιακό μετασχηματισμό (ηλεκτρονική ταυτότητα), ενώ αναπροσαρμόζεται ο κατώτατος μισθός.

Φαίνεται όμως ότι για μια σειρά από λόγους αυτή η εικόνα δεν φτάνει στη βάση της κοινωνίας. Ενώ θα μπορούσε να επικεντρωθεί στη βελτίωση της εικόνας της κυβέρνησης και στο να κλειδώσει τη στήριξη των κομμάτων που ήδη συμμετέχουν στην κυβέρνηση, με την όλη στάση του δημιουργεί την εντύπωση ότι περισσότερο ενδιαφέρεται να κερδίσει τον ΔΗΣΥ. Κάτι που τη δεδομένη χρονική στιγμή μοιάζει και απίθανο και μάταιο, και το κυριότερο προκαλεί την ενόχληση των κομμάτων που τον στηρίζουν.

Tης Κατερίνας Ζορπά – Senior Communication Consultant στη ΓΝΩΡΑ Σύμβουλοι Επικοινωνίας