Η πτώση της δημοτικότητας ενός αρχηγού κράτους δεν είναι σπάνιο φαινόμενο, ούτε κυπριακή πρωτοτυπία. Στην περίπτωση του Νίκου Χριστοδουλίδη, πρωτόγνωρη είναι η ταχύτητα με την οποία αυτό επεσυνέβη, αφού από τους πρώτους κιόλας μήνες της θητείας του οι δημοσκοπήσεις καταδείκνυαν χαμηλό δείκτη δημοτικότητας και αποδεκτικότητας. Παρόλο που στις τελευταίες δημοσκοπήσεις η πτώση φαίνεται να συγκρατείται, η αξιολόγηση παραμένει χαμηλή.

Στις πολιτικές αναλύσεις, ορθώς αναδεικνύονται τρία σημεία:

1. Ο ΠτΔ έβαλε πολύ ψηλά τον πήχη με τις προεκλογικές του δεσμεύσεις και δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που ο ίδιος δημιούργησε.
2. Ο ΠτΔ δεν τυγχάνει στήριξης από κάποιο μεγάλο κόμμα, ενώ τα κόμματα που συγκυβερνούν (ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΔΗΠΑ), δείχνουν να ακολουθούν πτωτική πορεία. Στις Ευρωεκλογές, συγκεκριμένα, το άθροισμα των τριών κομμάτων ήταν μικρότερο από το ποσοστό του Φειδία Παναγιώτου. Για την κυβέρνηση, αυτό το γεγονός δεν δημιουργεί προβλήματα μόνο εντός Βουλής, αλλά και σε επίπεδο υπεράσπισης του κυβερνητικού έργου και καθορισμού της ατζέντας.
3. Ζούμε σε μια εποχή όπου οι πολίτες όσο εύκολα αποθεώνουν, άλλο τόσο απαξιώνουν και ισοπεδώνουν.

Φθορά και από τη διαχείριση θεμάτων χαμηλής πολιτικής

Ένα τέταρτο σημείο που χρήζει αναφοράς είναι το ότι η φθορά αυτή ‒τουλάχιστον μέχρι στιγμής‒ δεν πηγάζει από κάποιο μεγάλο σκάνδαλο διαφθοράς, μια μεγάλη κρίση π.χ. οικονομικής φύσεως ή από κάποιο τραγικό γεγονός που στοίχισε ανθρώπινες ζωές (π.χ. Μαρί, Τέμπη). Φαίνεται να απορρέει από τη διαχείριση ευαίσθητων θεμάτων χαμηλής πολιτικής, τα οποία όμως συμβαίνουν κατά συρροή, είναι εύπεπτα για τον μέσο πολίτη, ελκυστικά για πολιτικό κουτσομπολιό, δίνουν τροφή σε όσους διψούν για αίμα στα social media και αναδεικνύουν αδυναμίες σε επίπεδο διακυβέρνησης.

Το γεγονός ότι την ώρα που συμβαίνει αυτό η κυβέρνηση καταγράφει θετική αξιολόγηση στις δημοσκοπήσεις για την εξωτερική πολιτική, η οικονομία αναβαθμίζεται από τους Οίκους Αξιολόγησης, ο τουρισμός καταγράφει ρεκόρ, διαμορφώνονται συνθήκες πλήρους απασχόλησης και προωθείται ψηφιακός μετασχηματισμός, μάλλον επιβεβαιώνει τρία πράγματα: (1) Κάποια από τα πιο πάνω δεν έχουν άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινότητα των πολιτών (2) τα επιτεύγματα αυτά δεν φτάνουν στη βάση της κοινωνίας (3) η έκταση που λαμβάνουν τα θέματα χαμηλής πολιτικής επισκιάζουν οποιαδήποτε άλλη θετική εξέλιξη.

Ενδεικτικό είναι το πρόσφατο σκάνδαλο στην Αγγλική Σχολή, το οποίο επισκίασε την εξαγγελία για φορολογική μεταρρύθμιση. Αντίστοιχο αρνητικό αντίκτυπο είχαν κι άλλα περιστατικά όπως, μεταξύ άλλων, ο διορισμός 19χρονης συμβούλου στο Υφ. Τουρισμού, η επικοινωνιακή διαχείριση των υπερωριών της αναπληρώτριας κυβερνητικής εκπροσώπου και της αντικατάστασης του Αρχηγού της Αστυνομίας, η εξαγγελία για ανασχηματισμό μέσω συνέντευξης, ο διορισμός στην ΕΔΥ ατόμου που δεν είχε τα προσόντα, η εξέλιξη του προγράμματος «Φωτοβολταϊκά για όλους», η τηλεφωνική επικοινωνία με τους κυνηγούς την ώρα που χιλιάδες πολίτες ταλαιπωρούνταν στον αυτοκινητόδρομο, ο διορισμός φιλοχουντικού στο ΔΣ του ΤΕΠΑΚ, τον οποίο υπό το βάρος των επικρίσεων αναγκάστηκε να αντικαταστήσει, κ.ά.

Μπορεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να αντιστρέψει το κλίμα δυσαρέσκειας;

Δεδομένου ότι πλησιάζουμε τα μισά της πενταετίας, θα μπορούσε να λεχθεί ότι το 2025 είναι κομβικής σημασίας για τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Τον Ιανουάριο του ’26 ξεκινά η προεκλογική για τις Βουλευτικές Εκλογές και οτιδήποτε άλλο μετά θα θεωρηθεί προεκλογική για το ’28.

Για να γυρίσει το παιγνίδι ωστόσο, εκτός από καλύτερη διαχείριση των θεμάτων μικρότερης εμβέλειας, χρειάζονται πολιτικές ουσίας που να δίνουν λύσεις στα πραγματικά προβλήματα (ακρίβεια – κόστος ζωής, υδατικό, ενεργειακή φτώχεια, στέγαση). Το ίδιο ισχύει και για τα περισσότερα πολιτικά κόμματα τα οποία καταγράφουν αντίστοιχη, αν όχι και χειρότερη, εικόνα στις δημοσκοπήσεις. Ένας άλλος παράγοντας που πιθανόν να διαφοροποιήσει τα δεδομένα είναι ενδεχόμενες εξελίξεις στο Κυπριακό, ή ακόμη και ευρύτερες γεωπολιτικές εξελίξεις σε σχέση με την ενέργεια, τον εμπορικό πόλεμο που κήρυξε ο Τραμπ και τα μεγαλύτερα μέτωπα που παραμένουν ανοικτά (Μεσανατολικό, Ουκρανικό) κ.ά.

Σε τελική ανάλυση, το γήπεδο είναι πάντοτε ο καθρέφτης και οι πολίτες κρίνουν εκ του αποτελέσματος. Άλλωστε αν επιβεβαιώθηκε κάτι τους τελευταίους μήνες είναι ότι η επικοινωνία και η εικόνα έχουν τα όριά τους.

Toυ Χαράλαμπου Ρωσσίδη – Διευθυντή Επικοινωνίας στη ΓΝΩΡΑ Σύμβουλοι Επικοινωνίας