«Η περίοδος χάριτος για τον κ. Κασσελάκη τέλειωσε, όμως, από την πρώτη μέρα ανάληψης των νέων του καθηκόντων. Τώρα μπαίνει στα δύσκολα. Και για να επανέλθουμε στους Eagles και αυτή τη φορά στο πιο γνωστό τραγούδι τους Hotel California… “This could be heaven or this could be hell”». Με αυτόν τον τρόπο κλείναμε, στο Confidential του Οκτωβρίου του 2023, το άρθρο αναφορικά με τη θριαμβευτική ανάληψη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ από τον Στέφανο Κασσελάκη.

Έναν χρόνο μετά, ο άνθρωπος ο οποίος υποσχέθηκε να «κερδίσει τον Μητσοτάκη» βρίσκεται έκπτωτος εκτός κόμματος, έχοντας σχεδόν όλο το στελεχιακό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ απέναντί του. Πώς φτάσαμε όμως μέχρι εδώ και πώς διαμορφώνεται η επόμενη μέρα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης;

Όπως έχει ήδη αναλυθεί αρκετές φορές, η επικράτηση Κασσελάκη ήταν κυρίως ένα ηχηρό μήνυμα προς το τότε στελεχιακό δυναμικό του κόμματος. Το αδιαμφισβήτητο επικοινωνιακό του ταλέντο, ο ρηξικέλευθος τρόπος με τον οποίο συστήθηκε στο ελληνικό κοινό, η στήριξή του από τους κομματικούς μηχανισμούς του Παύλου Πολάκη και του Νίκου Παππά και η δίψα των μελών του ΣΥΡΙΖΑ να βρεθεί αντίπαλος απέναντι στον Κ. Μητσοτάκη ήταν οι βασικοί λόγοι για τους οποίους κέρδισε τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2023.

Από τον μήνα του μέλιτος στις συνεχείς κρίσεις

Ο Στέφανος Κασσελάκης απόλαυσε για λίγο καιρό τους μήνες του μέλιτος. Έχαιρε φρενήρους δημοσιότητας. Οι κάμερες τον ακολουθούν σε κάθε του βήμα (από το γυμναστήριο με τον σύζυγό του, μέχρι το εξοχικό τους στις Σπέτσες) και ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έγινε βασικό αντικείμενο ενασχόλησης σε lifestyle τηλεοπτικές εκπομπές και ιστοσελίδες.

Ακολουθούν δύο διασπάσεις, δεκάδες εσωκομματικές κρίσεις, τις οποίες διαχειρίστηκε με καταστροφικό τρόπο, μια αλλοπρόσαλλη προεκλογική εκστρατεία, που δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα, και κυρίως η ρήξη με τον προκάτοχό του, Αλέξη Τσίπρα, του οποίου αρχικά εμφανίστηκε ως συνεχιστής, κατηγορώντας, μάλιστα, τους τότε αντιπάλους του ως υπονομευτές του έργου του πρώην Πρωθυπουργού.

Προφανώς για αυτή την πορεία δεν ευθύνεται μόνο ο ίδιος. Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έγινε ποτέ πραγματικά δεκτός εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι όσοι έλεγαν ότι αναδείχθηκε Πρόεδρος «σε κόμμα άλλων» δεν είχαν άδικο. Δέχτηκε πολύπλευρη αμφισβήτηση από την πρώτη στιγμή. Όμως και ο ίδιος αποδείχθηκε παντελώς ανεπαρκής στη διατήρηση των απαραίτητων ισορροπιών και στην απορρόφηση των κραδασμών. Αντιθέτως, τις περισσότερες φορές λειτουργούσε ως ο καταλύτης αυτών των κρίσεων. Παράλληλα, δεν κατάφερε, σε καμία στιγμή, να προβάλει ένα πειστικό εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης και φάνηκε να αμφιταλαντεύεται σε ό,τι αφορά τη γραμμή για τις συνεργασίες τόσο με το ΠΑΣΟΚ όσο και με άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Ούτε και για τα δομικά – ταυτοτικά προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ ευθύνεται μόνο ο Κασσελάκης. Ο Αλέξης Τσίπρας παρέδωσε ένα κόμμα στο 17%: εκλογικά επανειλημμένως ηττημένο, κοινωνικά απαξιωμένο, στελεχιακά καθόλου ανανεωμένο και προγραμματικά αβαθές. Ο Στέφανος Κασσελάκης υποσχέθηκε ότι όλα αυτά θα αλλάξουν. Αντ’ αυτού βύθισε περισσότερο το κόμμα στην εσωστρέφεια, επέλεξε να αντιπολιτευτεί τη ΝΔ με σκανδαλολογία και κατάφερε να σώσει τη δεύτερη θέση στις Ευρωεκλογές μόνο και μόνο λόγω της αδυναμίας του ΠΑΣΟΚ να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία.

Η επόμενη μέρα έχει μόνο χαμένους

Η επόμενη μέρα βρίσκει τον ΣΥΡΙΖΑ σε βαθιά κρίση. Ο νικητής των εκλογών του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πιθανόν ένας «μεγάλος χαμένος». Ανεξαρτήτως του αποτελέσματος των νέων εσωκομματικών εκλογών, στις οποίες ο Κασσελάκης θα είναι πάλι υποψήφιος και με σημαντικές πιθανότητες νίκης, μια νέα διάσπαση πρέπει να θεωρείται βέβαιη. Ως εκ τούτου, ο νικητής θα παραλάβει ένα κόμμα σε αποδρομή καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει τον θεσμικό ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν συνυπολογίσει κανείς τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα που αποτυπώνονται στα κομματικά Μέσα και τη δημοσκοπική κατρακύλα του κόμματος, αντιλαμβάνεται ότι ο επόμενος Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα καθίσει σε μια ηλεκτρική καρέκλα. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι άπαντες αντιλαμβάνονται ότι το κόμμα που το 2015 ταρακούνησε το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του ως κόμμα εξουσίας.

Παράλληλα, μέσα στον Οκτώβριο θα έχουν ολοκληρωθεί και οι εσωκομματικές εκλογές στο ΠΑΣΟΚ. Εκεί ο νικητής θα παραλάβει ένα κόμμα που άντεξε τις κρίσεις του παρελθόντος, με αναβαθμισμένο ρόλο εντός Κοινοβουλίου και με νωπή εντολή από τα μέλη του. Στη συζήτηση για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς και τη διαμόρφωση ενός αναγκαίου εναλλακτικού πόλου διακυβέρνησης θα έχει τον πρώτο λόγο.

Του Αδάμου Ζαχαριάδη – Συνιδρυτή της εταιρείας AtoZ Communication & Strategy