Η εκκρεμότητα με τις αποφάσεις των κομμάτων του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου επιτείνει την αγωνία των επιτελείων για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα ενόψει Προεδρικών Εκλογών.
Προφανώς και οι οκτώ μήνες που απομένουν μέχρι τις εκλογές είναι ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, ικανό για να προκύψουν ανατροπές ως προς τις επιδόσεις των υποψηφίων, τον τελικό κατάλογο των υποψηφίων ή για να αναθεωρηθούν αποφάσεις κομμάτων. Ωστόσο, οι αποφάσεις του ενδιάμεσου χώρου πιθανόν να αποδειχθούν καθοριστικές σε ό,τι αφορά τους συσχετισμούς δυνάμεων που διαμορφώνονται.

Η δυναμική Χριστοδουλίδη

Οι δημοσκοπήσεις συνεχίζουν να δίνουν στον Νίκο Χριστοδουλίδη τον τίτλο του φαβορί και στον Αβέρωφ Νεοφύτου την παράσταση νίκης, ενώ την ίδια στιγμή ενισχύουν την εντύπωση ότι τα παραδοσιακά κάστρα του κομματικού συστήματος βρίσκονται υπό σοβαρή απειλή.
Οι διεργασίες και οι ζυμώσεις για την επιλογή υποψηφίου για τις Προεδρικές Εκλογές έχουν αποκαλύψει αδιέξοδα και διλήμματα σε όλα τα παραδοσιακά κόμματα. Αυτό που προκύπτει μέσα από τις μετρήσεις είναι ότι ολοένα και μεγαλώνει ο βαθμός δυσκολίας των κομμάτων να συσπειρώσουν τους ψηφοφόρους τους.
Ο Νίκος Χριστοδουλίδης, έχοντας κτίσει με μεθοδικότητα ένα μετριοπαθές προφίλ, δείχνει να επενδύει στην απέχθεια των ψηφοφόρων προς το κομματικό σύστημα πετυχαίνοντας οριζόντια διείσδυση σε όλους τους πολιτικούς χώρους, μολονότι μέχρι στιγμής δεν υποστηρίζεται από κάποιο κόμμα. Μάλιστα, σε μια κίνηση τακτικής δηλώνει απρόθυμος να μπει σε διαδικασία συνδιαλλαγής με τα κόμματα, αν και εγκαινίασε επαφές με αυτά, αφού γνωρίζει ότι θα χρειαστεί και τη δική τους στήριξη. Ο κ. Χριστοδουλίδης κατανοεί ότι οι αποφάσεις ΔΗΚΟ, ΔΗΠΑ και ΕΔΕΚ μπορεί να αναδειχθούν καθοριστικές για την πορεία του στις εκλογές.
Τη δεδομένη χρονική στιγμή εμφανίζεται να έχει τέτοια δυναμική, ικανή να ανατρέψει την παράδοση που θέλει υποψηφίους που δεν υποστηρίζονται από ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα να αποτυγχάνουν να περάσουν στον β’ γύρο. Είναι δε αξιοσημείωτο ότι εμφανίζεται να κερδίζει οποιονδήποτε αντίπαλο στον β’ γύρο.
Η δημοσκοπική πορεία του Νίκου Χριστοδουλίδη εξελίσσεται σε πονοκέφαλο και για τα δύο μεγάλα κόμματα. Θα μπορούσε να εξελιχθεί σε πονοκέφαλο και για τα κόμματα του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου, αν είχε και τη φιλοδοξία της ίδρυσης κομματικού σχηματισμού. Δεν έχει αφήσει την παραμικρή ένδειξη ότι έχει τέτοια φιλοδοξία. Ποιος όμως μπορεί να το αποκλείσει;
Είναι σαφές ότι οι ψηφοφόροι των κομμάτων του ενδιάμεσου χώρου σπρώχνουν τις ηγεσίες των κομμάτων τους προς την υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη. Ωστόσο οι ηγεσίες φαίνεται να έχουν λόγους να προβληματίζονται. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος, αν και απρόθυμος να είναι υποψήφιος για το 2023, δεν έχει εγκαταλείψει την ιδέα μιας δικής του προεδρικής υποψηφιότητας. Το φαινόμενο Χριστοδουλίδη ενδεχομένως να βάλει εμπόδια στη δική του προοπτική στο μέλλον. Από την άλλη το να μείνει το ΔΗΚΟ εκτός εξουσίας για μία ακόμη πενταετία θα δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στον Νικόλα Παπαδόπουλο. Εντός Ιουνίου θα ξεκαθαρίσει οριστικά το σκηνικό στο ΔΗΚΟ.
Πάντως, το σταυρόλεξο των προεδρικών έχει υψηλό βαθμό δυσκολίας για τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ, αλλά και για τους αρχηγούς ΔΗΠΑ και ΕΔΕΚ. Και οι τρεις δείχνουν να δυσκολεύονται να βρουν ισορροπία μεταξύ των θέλω της κομματικής βάσης και των καλών σχέσεων που έκτισαν με το Προεδρικό ή και την ηγεσία του ΔΗΣΥ. Ένα ακόμη στοιχείο που θα πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι η στενή φιλική σχέση που διατηρεί ο Μαρίνος Σιζόπουλος με τον Ανδρέα Μαυρογιάννη. Εξου και η συνάντηση των δύο αντρών πριν από την επικύρωση της υποψηφιότητας Μαυρογιάννη από το ΑΚΕΛ.

Αντιμέτωπος με τον εαυτό του

Για χρόνια ο ΔΗΣΥ έπαιζε χωρίς αντίπαλο στην πολιτική σκηνή. Σήμερα δεν συμβαίνει το ίδιο. Το παράδοξο είναι πως αυτή η ανατροπή δεν είναι αποτέλεσμα χειρισμών της αντιπολίτευσης, αλλά του ότι ο ΔΗΣΥ βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπος με τον εαυτό του. Με έναν υποψήφιο προερχόμενο από τα σπλάχνα του.
Ο Αβέρωφ Νεοφύτου εξήγγειλε υποψηφιότητα στις 22 Δεκεμβρίου 2021. Στο διάστημα που μεσολάβησε δεν κατάφερε να ανατρέψει τα δημοσκοπικά δεδομένα ή έστω να ανακόψει τη δυναμική της υποψηφιότητας Χριστοδουλίδη. Κάτι που θα πρέπει να πετύχει το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, διαφορετικά τόσο ο ίδιος όσο και ο ΔΗΣΥ θα βρεθούν ενώπιον προκλήσεων και διλημμάτων. Ούτε η ψιθυρολογία που αναπτύχθηκε το προηγούμενο διάστημα περί προσέγγισης του ΔΗΣΥ από τη ΔΗΠΑ για την προοπτική συνομολόγησης ευρύτερης συνεργασίας με τον όρο της απόσυρσης της υποψηφιότητας του προέδρου του ΔΗΣΥ φαίνεται να λειτουργεί υποβοηθητικά για τον Αβέρωφ Νεοφύτου. Για μερικούς, πρόβλημα για τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ είναι και η απόσταση που δείχνει να επιλέγει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας από την προεκλογική εκστρατεία. Για άλλους όμως η εμπλοκή Νίκου Αναστασιάδη στον προεκλογικό θα προσφέρει στον Αβέρωφ Νεοφύτου μάξιμουμ αποτελέσματα εάν γίνει την κατάλληλη στιγμή και όχι τόσο μακριά από τις εκλογές.
Οι πολίτες πάντως συνεχίζουν να πιστεύουν στην προοπτική του Αβέρωφ Νεοφύτου και του δίνουν την πρωτιά στην παράσταση νίκης. Έχει κτίσει την εικόνα ενός πολιτικού που ξέρει να κερδίσει μάχες, αλλά, για να επιβεβαιώσει την πρωτιά στην παράσταση νίκης, πρέπει να καλύψει το χαμένο έδαφος και στην πρόθεση ψήφου. Αναμένεται με ενδιαφέρον να διαφανεί πώς θα λειτουργήσουν οι ψηφοφόροι του ΔΗΣΥ που δηλώνουν σήμερα προτίμηση στην υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη, εάν η υποψηφιότητά του υιοθετηθεί από κόμματα του ενδιάμεσου χώρου. Παράλληλα, αναμένεται να διαφανεί στις επόμενες μετρήσεις πόσο επηρέασε τελικά την υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη η σοβαρή γκάφα με τη λογοκλοπή της ομιλίας Κασουλίδη.

Η μεγάλη χαμένη ευκαιρία του ΑΚΕΛ

Η αντιπολίτευση αφού απέτυχε στη μάχη για την Προεδρία της Βουλής, μολονότι είχε την πλειοψηφία, απέτυχε να κερδίσει και το στοίχημα της συνομολόγησης κοινού μετώπου κάτω από μία υποψηφιότητα για τις Προεδρικές Εκλογές.
Το ΑΚΕΛ θα μπορούσε να είχε μια δεύτερη ευκαιρία στις δημοτικές εκλογές, για να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις συνεννόησης με το ΔΗΚΟ, μέσα από μια στρατηγική συνεργασία. Ωστόσο το κόμμα συναίνεσε σε αναβολή τους, κλοτσώντας και αυτή την ευκαιρία.
Η αλλαγή σκυτάλης στην ηγεσία άλλαξε το κλίμα στο ΑΚΕΛ. Όμως ούτε μετά την αλλαγή κατάφεραν στο κόμμα της Αριστεράς να δημιουργήσουν γέφυρες συνεννόησης και συνεργασίας με το ΔΗΚΟ. Μάλιστα η όλη διαχείριση προκάλεσε τον εκνευρισμό της βάσης του ΑΚΕΛ, με την αναζήτηση λύσεων για τις Προεδρικές μεταξύ προσωπικοτήτων που συνδέθηκαν ή συνεργάστηκαν με τη διακυβέρνηση Αναστασιάδη, όπως ο πρώην υπουργός Υγείας Γιώργος Παμπορίδης αρχικά και ο διαπραγματευτής επί Προεδρίας Αναστασιάδη, Ανδρέας Μαυρογιάννης στη συνέχεια. Μπορεί το κόμμα της Αριστεράς να υποστηρίζει ότι πέρασε με χαρακτηριστική ευκολία την επιλογή Μαυρογιάννη από τις ΚΟΒ, αλλά η χαμηλή προσέλευση δημιουργεί ερωτηματικά για τη συσπείρωση που μπορεί να πετύχει ο υποψήφιος πέραν του στενού κομματικού πυρήνα.
Σε διαρκή πονοκέφαλο για το ΑΚΕΛ εξελίσσεται παράλληλα η Ειρήνη Χαραλαμπίδου, η οποία διανύει την τελευταία της θητεία στα έδρανα του ΑΚΕΛ και δεν έχει να χάσει τίποτα, στοιχείο που από μόνο του την καθιστά απρόβλεπτη ενόψει Προεδρικών Εκλογών. Η εκτίμηση στο ΑΚΕΛ είναι ότι δεν θα αποτολμήσει να κατέλθει η ίδια ως υποψήφια, περιμένοντας να κτυπήσει με γεμάτο οπλοστάσιο μετεκλογικά σε περίπτωση εκλογικής αποτυχίας.

Tης Κατερίνας Ζορμπά – Senior Communication Consultant στη ΓΝΩΡΑ Σύμβουλοι Επικοινωνίας

Το άρθρο φιλοξενήθηκε στο 14ο τεύχος του ΓΝΩΡΑ Confidential.