“New kid in town” τραγουδούσαν οι Eagles, το 1976. Προφανώς, δεν αναφέρονταν στον Στέφανο Κασσελάκη, ο οποίος, άλλωστε, γεννήθηκε δώδεκα χρόνια αργότερα.

Όμως έτσι αντιμετωπίζουν όλοι στην Ελλάδα τον νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, καθώς ο κ. Κασσελάκης ήταν παντελώς άγνωστος μέχρι τον περασμένο Μάιο, όταν και τοποθετήθηκε σε μη εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας.

Τέσσερις μήνες μετά και με μια προεκλογική εκστρατεία που διήρκεσε λιγότερο από μήνα, κατάφερε να κερδίσει τις εσωκομματικές εκλογές του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Η εκλογή του πρώτου ανοικτά ομοφυλόφιλου πολιτικού αρχηγού στην Ελλάδα άνοιξε μια σειρά από συζητήσεις, με πολιτικό αλλά και επικοινωνιακό ενδιαφέρον.

Σε ό,τι αφορά τα ζητήματα αμιγώς πολιτικού περιεχομένου, σημειώνονται:

α) Η εμφανής απουσία παραδοσιακού πολιτικού λόγου, προγενέστερης πολιτικής παρουσίας και εμπειρίας, καθώς και η έμφαση στη χρήση επικοινωνιακών εργαλείων στην προεκλογική του εκστρατεία. Τα στοιχεία αυτά οδήγησαν πολλούς να χαρακτηρίσουν τον Στέφανο Κασσελάκη ως «μεταπολιτικό», χρησιμοποιώντας τον όρο κυρίως ως συνώνυμο του «απολίτικος». Εντούτοις, η εκλογή του κ. Κασσελάκη είναι η δεύτερη απόδειξη, εντός λίγων μηνών στην Ελλάδα, ότι συντελούνται κοινωνικές διεργασίες κάτω από το ραντάρ της παραδοσιακής πολιτικής. Υπενθυμίζεται ότι το κόμμα Νίκη εμφανίστηκε δημοσίως μόλις τρεις εβδομάδες πριν από τις εθνικές εκλογές του Μαΐου, και κατάφερε να εισέλθει στη Βουλή, με ποσοστό κοντά στο 5%.

Επιπλέον, τηρουμένων των αναλογιών και των ιδιαίτερων κατά περίπτωση χαρακτηριστικών, φαινόμενα ιλιγγιώδους δημοφιλίας μη παραδοσιακών πολιτικών έχουν καταγραφεί και στο εξωτερικό, όπου επίσης έχει εκφραστεί μια ορατή απάθεια των πολιτών για τις παραδοσιακές πολιτικές διαδικασίες, τις δομές εκπροσώπησης και τις ιδεολογικές αντιπαραθέσεις. Αυτή η αποστροφή των πολιτών για την παραδοσιακή πολιτική συχνά συνοδεύεται από ένα αίτημα για «ηχηρές» προσωπικότητες που κερδίζουν στη μάχη των συμβολισμών έναντι της πολιτικής ανάλυσης και που θεωρείται ότι μπορούν –πραγματικά ή φαντασιακά– να επιδείξουν τεχνοκρατική επάρκεια, πρακτικότητα, κοινό νου ή/και καθαρές τοποθετήσεις σε ταυτοτικά ζητήματα.

β) Όπως και άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις, έτσι και αυτή του Στέφανου Κασσελάκη συνοδεύεται από μια ηχηρή αντίφαση. Στη σύνθετη εποχή μας, όπου τα προβλήματα είναι πολυδιάστατα και περίπλοκα, η επίλυσή τους απαιτεί τεχνογνωσία, διεπιστημονικότητα και σχεδιασμό. Ωστόσο, συχνά ένα μεγάλο μέρος των κοινωνιών εμπιστεύεται πρόσωπα που υπόσχονται αυτόματες λύσεις, χωρίς απαραίτητα να αποδεικνύουν συνολική γνώση σημαντικών ζητημάτων. Η περίπτωση του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ είναι χαρακτηριστική: κανείς –ούτε καν όσοι τον ψήφισαν– δεν γνωρίζει βασικές πολιτικές του θέσεις, ενώ και ο ίδιος στις ελάχιστες πολιτικές του τοποθετήσεις απέδειξε άγνοια βασικών ζητημάτων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την αναφορά του σε «κρατίδιο» για το ψευδοκράτος.

γ) Η εκλογή του κ. Κασσελάκη είναι πολύ πιθανόν να επιφέρει τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάθε περίπτωση, με τον 35χρονο πολιτικό στην ηγεσία του, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν θα μοιάζει σε τίποτα με όσα γνωρίζαμε από το 2012 μέχρι σήμερα. Αν και κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει τις κινήσεις του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, το μόνο βέβαιο είναι ότι η «συγκατοίκησή» του με τα παραδοσιακά στελέχη του κόμματος δεν θα είναι εύκολη. Άλλωστε, η καθαρή νίκη του στις εσωκομματικές εκλογές θεωρείται και μήνυμα της κομματικής βάσης στα παραδοσιακά στελέχη και την κομματική γραφειοκρατία.

Η επικοινωνιακή στρατηγική Κασσελάκη

Ιδιαίτερος λόγος έγινε το τελευταίο διάστημα και για την επικοινωνιακή στρατηγική που ακολούθησε ο κ. Κασσελάκης.

Όπως αποδείχθηκε, ο ίδιος και το επιτελείο του διείδαν μια ευκαιρία στα ίδια τα χαρακτηριστικά της εκλογικής διαδικασίας. Με δεδομένο ότι μπορούσε να ψηφίσει όποιος ήθελε –με ένα μικρό αντίτιμο των δύο ευρώ– και με ένα εκλογικό σώμα που μέχρι την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του δεν ξεπερνούσε τις 60 χιλιάδες, ο κ. Κασσελάκης κατάλαβε ότι αν «μπόλιαζε» το σώμα με περίπου 30 χιλιάδες ψηφοφόρους και «έπαιζε» πάνω στις διαμάχες των τεσσάρων άλλων υποψηφίων είχε σοβαρές πιθανότητες εκλογής.

Με όπλο τον αιφνιδιασμό απέναντι στους αντιπάλους, τη μικρή διάρκεια της προεκλογικής  εκστρατείας και την άρνηση για συνεντεύξεις κλασικού τύπου (στοιχεία που του επέτρεψαν να φθαρεί πολύ λίγο), ο Στέφανος Κασσελάκης απευθύνθηκε σε ειδικά κοινά, με στόχο την αναζήτηση ψηφοφόρων εκτός της κλασικής συριζαϊκής δεξαμενής: ΛΟΑΤΚΙ+, νεολαία με λιγότερο ιδεολογικά χαρακτηριστικά, πολίτες δυσαρεστημένοι με την κυβέρνηση που αναζητούν κάποιον «να νικήσει τον Μητσοτάκη», όπως υποσχέθηκε ο νεαρός πολιτικός από το πρώτο του βίντεο, και τέλος θιασώτες του «ελληνικού ονείρου», δηλαδή της παραλλαγής του American dream που ο ίδιος υποστηρίζει ότι έζησε ως παιδί που πήγε στις ΗΠΑ και πέτυχε επαγγελματικά και οικονομικά.

Παράλληλα, επέλεξε να απαντά σε όλες τις κατηγορίες με άμεσο τρόπο, δημιουργώντας απλά και γρήγορα βίντεο, τα οποία ανέβαζε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ακόμη, άφησε άπλετο χώρο στις πρωινές εκπομπές να παρουσιάσουν στο κοινό όλη την προσωπική και οικογενειακή του ιστορία, αλλά και τις καθημερινές του συνήθειες, τον σύντροφό του, ακόμα και το σκυλάκι τους.

Όλα αυτά, με ολίγη «γεύση» και από Παύλο Πολάκη –ο οποίος τον στήριξε από την πρώτη ημέρα– και αρκετή βοήθεια από τον Νίκο Παππά (τον οποίο και ευχαρίστησε ονομαστικά το βράδυ της εκλογής του).

Τα παραπάνω χαρακτηριστικά, σε συνάρτηση με την ακαμψία και τα αργά αντανακλαστικά της Έφης Αχτσιόγλου, έφεραν τον Στέφανο Κασσελάκη στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ.

Η περίοδος χάριτος για τον κ. Κασσελάκη τέλειωσε, όμως, από την πρώτη μέρα ανάληψης των νέων του καθηκόντων. Τώρα μπαίνει στα δύσκολα. Και για να επανέλθουμε στους Eagles και αυτή τη φορά στο πιο γνωστό τραγούδι τους Hotel California… “This could be heaven or this could be hell”.

Tου Αδάμου Ζαχαριάδη  –  Συνιδρυτή της εταιρείας AtoZ Communication & Strategy 

Το άρθρο φιλοξενήθηκε στο 21ο τεύχος του ΓΝΩΡΑ Confidential.